විභක්ති සම්පූර්ණ අර්ථයක් ප‍්‍රකාශ වන වගන්තිය වාක්‍යයක් යැයි කියමු. වාක්‍යයක් අර්ථ සහිත වීමට නම් අවම වශයෙන් කි‍්‍රයා පදයක් හා ඊට සම්බන්ධ නාම පදයක් තිබිය යුතු ය. යම් නාම පදයක් අර්ථවත් වන්නේ එය කේවලව (තනිව* පවතිද්දී නො ව වාක්‍යයක යෙදෙන විට යි. එසේ යෙදීමේ දී අර්ථය සේ ම පද රටා ද වෙනස් වෙයි. නාම ප‍්‍රකෘතියකින් පරව අර්ථ බෙදා දැක්වීම සඳහා සංයෝග වන්නේ විභක්ති යි. නාම ප‍්‍රකෘතියකට විභක්ති ප‍්‍රත්‍යය එකතු කළ විට පදය විවිධ අර්ථවල යෙදෙය
